I N H O U D  
  begin  
  het verslag  
  verwijzingen  
  contact  
  interview met Joop Geels  
  reacties    
  privacyverklaring  
     

 

DE BUNKERSCHILDER
Joop Geels

Een verslag van zijn belevenissen in de oorlogsjaren in Frankrijk

 

 


Interview met Joop Geels

In december 2005 gepubliceerd in het blad van de kerk waar Joop en zijn vrouw lid van zijn.

De Bunkerschilder

"Veel is er geschreven sinds het einde van de oorlog over bevrijding, de Holocaust en ook over de slavenarbeid in Duitsland. Weinig is er bekend over de 40.000 Nederlandse arbeidskrachten bij de Organisatie TODT (OT) in Frankrijk. En wat er van bekend is wordt dikwijls verward met collaboratie. Dat is beslist niet juist."

Aan het woord is…. De Bunkerschilder.

Wie zegt U? De Bunkerschilder….. wie is dat? Ken ik die man?
Jazeker! U kent hem heel goed. Althans, als u met enige regelmaat ons kerkgebouw aan de Westvest in Schiedam bezoekt. En dat ook al een tijdje doet.
Er gaat nog geen belletje rinkelen? Ook niet als ik u zeg dat zijn naam Joop Geels is?
Ik zal u nog even in het ongewisse laten.

Nog twee citaten van De Bunkerschilder:
"Zij (de arbeidskrachten) hadden geen keus: bij niet verschijnen of onderduiken zou de familie streng gestraft worden, dat werd hun verzekerd!"
"Het waren meestal zeer afmattende en vuile en soms zelfs zeer zware werkzaamheden.
Er waren wel enkele bevoorrechten, zoals koks, sanitaters (verbandmeesters), schoenmakers en bedienden van benzinepompen. Ook zij die in dagdelen in de omgeving van het U-dok in St. Nazaire werkten, hadden de wat betere baantjes. "

Als ik laat in de middag van de parkeerplaats wegrijd, zwaaien ze me na, het echtpaar Geels. Dank voor de koffie, dank voor de koek en dank ook voor de verhalen!
Die verhalen! Mijn oren gloeien er van.

Ze zijn er nog! De mensen die verhalen kunnen vertellen, over de oorlog! Vaders deden dat, vroeger, aan hun kinderen. Moeders, over die vreselijke hongerwinter. Joop Geels doet het nog steeds!

"Eigenlijk zijn het mijn kleinkinderen geweest", vertelt Joop.
"Ik vertelde dan hoe we leefden in de barakken, samen met de andere 'slaven-arbeiders'. Wat we beleefden in onze spaarzame vrije tijd (ja, die hadden we wel!). Over vriendschappen, het eten. Over gevaarlijke en spannende momenten. En natuurlijk de reis, naar Bretagne!"
En dan zeiden de kleinkinderen: "Opa, schrijf het eens op. U hebt zoveel meegemaakt en zoveel te vertellen!"

En dat heeft u toen gedaan?
"Ja, op een PC!"
Joop gaat me voor naar zijn 'schrijfkamertje'.
En daar staat'ie. De PC waar hij maanden op bezig is geweest. Eerst om te leren hoe er mee om te gaan en toen: aan de slag!
Zo uit uw hoofd? Na al die jaren?
"Nee, ik had alles al op schrift staan. Kijk..!" en hij laat me de schriften en blaadjes zien waarop hij zijn aantekeningen heeft neergeschreven. Jaren geleden al.

Toen Joop het plan opvatte om de verhalen van zijn belevenissen in een boekje te publiceren heeft hij nog wel wat werk er aan gehad. Als je zoiets wil gaan maken dan moeten de feiten wel gecontroleerd worden. Jaartallen, historische gebeurtenissen. Ook plaatsnamen en dergelijke. Van een aantal gebeurtenissen was hij ook niet zeker en heeft daarom wat oude vrienden geraadpleegd.

"Er komen veel personen in voor. " zegt Joop. "Van sommigen heb ik helaas niet veel goeds te vertellen. Ik heb daarom de namen veranderd. Zoals ook mijn eigen naam".
Ik krijg een knipoog. En ik vraag natuurlijk: "oh! Sommige verhalen over uzelf zijn ook niet zo fraai?"
Joop lacht. Ik was een jongen van 18 jaar! Ik was welliswaar gedwongen om naar Frankrijk te gaan, maar ik ging ook wel wat van de wereld zien. En wat doet een jonge knul allemaal, ver van huis? Maar, ik was een gereformeerde jongen en ik mag wel zeggen dat ik dat gewoon gebleven ben!"

Joop laat me het eindresultaat zien. Een fraai verzorgd boekwerkje: "De Bunkerschilder, door Joop Geels. Een verslag van zijn belevenissen in de oorlogsjaren in Frankrijk."
Het boekje is in beperkte oplage gemaakt. Voor familie en enkele vrienden.

Vanwaar de naam "De Bunkerschilder"?
"Ik was een ambachtsman. Ik was schilder. De werkzaamheden die we voor de Duitsers moesten doen waren van diverse aard. Van schilderen kwam niet zoveel. Een aantal malen ben ik wel ingezet op mijn vakgebied. Onder andere het schilderen van betonnen bunkers. Ik was een bunkerschilder. Deze naam vond ik wel aardig voor mijn boekje."
"Ook een aardige naam voor de website op internet," vult mevrouw Geels aan.
"Jazeker", zegt Joop, "het hele boekje staat ook op internet!" Een familielid heeft dat voor mij verzorgd. Je kunt het vinden onder www.debunkerschilder.nl "

December 2005.

 

 

klik op de foto voor een vergroting

Image55.jpg (42500 bytes)
Joop Geels

 

Pa Pakt de Pentium 006.jpg (40860 bytes)

Joop Geels aan het werk achter zijn PC.