Veel is er geschreven sinds het
einde van de oorlog over bevrijding, de Holocaust en ook over de
slavenarbeid in Duitsland.
Weinig is er bekend over de 40.000 Nederlandse arbeidskrachten bij de
Organisatie TODT (OT) in Frankrijk. En wat er van bekend is wordt dikwijls
verward met collaboratie. Dat is beslist niet juist.
Het merendeel van de werkmensen, zoals de schrijver van dit verslag, werden
gezien hun leeftijd en geen werk verrichtend dat voor belang was voor de
bezetter, verplicht in Duitsland te gaan werken. Dat ze door een
tijdelijke mogelijkheid naar Frankrijk konden uitwijken spreekt niet in
hun nadeel. Meer dat ze in een land kwamen dat bevriend was en ook van de
bezetting te lijden had.
Al met al viel het dus wel mee en dienen deze door de Duitsers verplicht
te werk gestelden niet in een kwaad daglicht te staan.
Mijn verhaal geeft zoveel mogelijk weer het
wel en wee van mijn medelandgenoten. Een triest sterfgeval, een
ooggetuigeverslag van de commando-raid in St. Nazaire, de Duitse
consternatie na de invasie in Normandië en tot slot een verslag van de
belevenissen van twee van m'n maten in de Prinses Irene Brigade.
Veel leesplezier!
Joop Geels † 2014
Privacyverklaring
De namen genoemd in het verhaal zijn pseudoniemen. Zo
ook de naam van de schrijver, Joop Geels.
De namen zijn op geen enkele manier te herleiden tot de werkelijke
personen.
Wij verwerken persoonsgegevens, naam en e-mailadres, van degenen die ons
een e-mail sturen. Deze worden uitsluitend gebruikt voor het reageren op
die e-mail.
Informatie aan derden wordt niet verstrekt.
Deze site gebruikt geen cookies of dergelijke. Bezoekers worden op geen
enkele wijze geteld, geregistreerd of gevolgd.
U heeft de mogelijkheid om een
klacht in te dienen bij de nationale toezichthouder, de Autoriteit
Persoonsgegevens. Dat kan via deze
link.
|
|
klik op de foto voor een
vergroting
Joop Geels
Joop Geels,
achterkant van de barak genaamd "Herbert Norkusz".
Het schilderen van lager "Mackensen", Joop voorop.
|
